Mars’ın iki uydusu Phobos ve Deimos’un oluşumu henüz netlik kazanmadı. Bu gizemi çözmek için, Japon uzay ajansı JAXA’nın iki aya Marslı Ayları Keşif (MMX) görevinin 2024’te başlaması bekleniyor. kilometre genişliğindeki Phobos’u ayrıntılarıyla. Alman Havacılık ve Uzay Merkezi (DLR) şimdi gezicinin önemli bir bölümünü Bremen sahasında entegre etti ve tamamladı. Birkaç DLR enstitüsü ile işbirliği içinde oluşturulan karbon yapı, doğrultma ve hareket sistemi ile birlikte bu hafta Bremen’den Toulouse’a Fransız uzay ajansı CNES’e teslim edildi. Orada, tüm enstrümanların ve alt sistemlerin montajı ile tamamlama 2023 yazına kadar gerçekleşecek. MMX gezgini ayrıca miniRAD radyometresini ve RAX spektrometresini de orada alacak. Her iki enstrüman da Berlin’deki DLR’de yapılmış ve Toulouse’a gönderilmişti.
DLR Robotik Enstitüsü’nden Dr. Markus Grebenstein, “MMX Rover ile yeni bir teknik çığır açıyoruz, çünkü daha önce hiç yerçekimi kuvvetinin yalnızca binde biri kadar güce sahip küçük bir gök cismi üzerinde sürülen tekerlekli bir keşif aracı olmamıştı” diyor. ve MMX gezgini için DLR proje yönetiminden sorumlu olan Oberpfaffenhofen’deki Mekatronik. “Gezici, uzay aracından Phobos’a serbest düşeceği için, iniş sırasında yaralanmadan birkaç takla atacak ve öngörülemeyen bir konumda duracak. Bu durumda, robotun yardımıyla otonom olarak ayağa kalkması gerekiyor. Grebenstein şöyle devam ediyor: “Sonuçta, özel tekerlekleri ile yer temasını sürdürmek için saniyede sadece birkaç milimetre hızla çok dikkatli gidecek. düşük yerçekimine rağmen,” diye ekliyor Oberpfaffenhofen’deki DLR Sistem Dinamiği ve Otomatik Kontrol Enstitüsü’nden Dr. Stefan Barthelmes. Doğrultma ve hareket sistemi, DLR’nin Oberpfaffenhofen’deki Robotik ve Mekatronik Merkezinde geliştirildi ve inşa edildi. Özellikle hafif karbon yapısı DLR Kompozit Yapılar ve Adaptif Sistemler Enstitüsü’nün katkılarıyla hazırlanmıştır.
Raman spektrometresi RAX
Raman spektrometresi RAX (MMX için RAman spektroskopisi), JAXA ve İspanyol uzay ajansı INTA’nın katılımıyla DLR Optik Sensör Sistemleri Enstitüsü tarafından yürütülen bir gelişmedir. RAX, yüzey aracı güzergahı boyunca Phobos yüzeyinin mineralojik bileşimini belirleyecektir.
Yüzeyin gözenekliliğini ve bileşimini ölçün
Phobos’a vardığında, yalnızca 25 kilogram ağırlığındaki MMX gezgini, MMX ana sondasından ayrılacak ve ay yüzeyinin yaklaşık 50 metre altına düşecek. Bu, entegrasyonun şimdi gerçekleştiği Bremen DLR Uzay Sistemleri Enstitüsü’ndeki ilk düşme testlerinde zaten test edildi. Phobos’ta gezicinin yüzeyin fiziksel ve mineralojik özelliklerini keşfetmek için yaklaşık 100 günü vardır. Bunun için Berlin’den iki DLR cihazı miniRAD ve RAX kullanılıyor. DLR Gezegen Araştırmaları Enstitüsü’nden radyometre miniRAD, kızılötesi ölçümleri kullanarak yüzey sıcaklığını belirleyecektir. Ek olarak, asteroid ve kuyruklu yıldız örnekleriyle karşılaştırmak için yüzey malzemesinin gözenekliliği hakkında sonuçlar çıkarılmasına izin verir. Raman spektrometresi RAX (MMX için RAman spektroskopisi), JAXA ve İspanyol uzay ajansı INTA’nın katılımıyla DLR Optik Sensör Sistemleri Enstitüsü tarafından yürütülen bir gelişmedir. RAX, yüzey aracı güzergahı boyunca Phobos yüzeyinin mineralojik bileşimini belirleyecektir. Bir gök cisminin mineralleri, oluşumu ve tarihi ile yakından bağlantılıdır ve Mars’taki diğer gezicilerden alınan ölçümlerle yapılan karşılaştırmalar, bilim adamlarının Mars sistemini ve uydularını daha iyi anlamalarına yardımcı olur.
radyometre miniRAD
DLR Gezegen Araştırmaları Enstitüsü’nden radyometre miniRAD, kızılötesi ölçümleri kullanarak yüzey sıcaklığını belirleyecektir. Ek olarak, asteroid ve kuyruklu yıldız örnekleriyle karşılaştırmak için yüzey malzemesinin gözenekliliği hakkında sonuçlar çıkarılmasına izin verir.
İki DLR cihazına ek olarak, önümüzdeki birkaç ay içinde Toulouse’daki CNES’e iki tekerlekli kamera da kurulacak. Mühendislik ekipleri ayrıca geziciye güneş panelleri, güç sistemi, dünya ile temas için radyo sistemi ve araç bilgisayarını kuruyor. Ardından, işlevselliği ve roket fırlatma titreşimlerine ve Phobos’ta 200 santigrat derecenin üzerindeki aşırı sıcaklık dalgalanmalarına karşı direnci açısından tüm gezicinin kapsamlı testi yapılacaktır. MMX gezici, “MECSS” (Mekanik ve Elektriksel Bağlantı ve Destek Sistemi) adı verilen ana gemiye bağlantı ve ayırma sistemi ile birlikte uzay koşullarında testleri tamamlayacak. Bu adaptör ayrıca DLR tarafından sağlanmaktadır.
Mars’ın ayının bir parçasını Dünya’ya getirin
MMX uzay sondası toplam üç modülden oluşur. Keşif modülünde iniş ayakları, örnekleyiciler ve bazı enstrümanların yanı sıra gemide MMX gezgini bulunur. Numune dönüş kapsülü ile dönüş modülü, keşif modülüne, ardından yakıt tankları ve roket motorları ile bir tahrik modülüne bağlanır. Japon uzay aracının şu anda Tanegashima’daki Japon uzay üssünden bir H-3 roketiyle 2024’te fırlatılması planlanıyor. Sonda, Dünya’dan ayrıldıktan yaklaşık bir yıl sonra, Phobos ve Deimos’u gözlemlemek için 2025’te Mars yörüngesine girecek. Daha sonra Mars uydusu Phobos’un etrafında yarı yörüngeye dönecek, burada bilimsel veriler toplayacak, taşıdığı MMX gezicisini yere indirecek ve ay yüzeyinden örnekler alacak. Örneklemeden sonra uzay aracı, Phobos’ta toplanan malzeme ile Dünya’ya döner. MMX gezicinin 2027’de Phobos’a inmesi ve 2029’da örneklerle Dünya’ya dönmesi planlanıyor. Gezicinin Phobos yüzeyinin ölçümleri ve görüntüleri, yörünge aracının aletleri için bir referans görevi görecek ve keşif modülünün inişini tahmin etmeye yardımcı olacak. örnekleme için.
“Korku” ve “dehşete kapılma” nereden geldi?
Phobos ve Deimos (İngilizce: korku ve terör), Yunan mitolojisinde savaş tanrısı Ares’in yoldaşları, Roma antik çağında muadili savaş tanrısı Mars’tır ve Mars gezegenine küçük uydular olarak eşlik eder. 1877’de Amerikalı astronom Asaph Hall tarafından keşfedildi. Küçük boyutlarından dolayı (Phobos 27 kilometre, Deimos 15 kilometre), her iki uydu da düzensiz şekillidir ve şekilleri daha çok asteroitleri andırır. Bir teori, Mars’ın geçmişte asteroit kuşağında oluşmuş olabilecek iki cismi “yakaladığını” söylüyor. Ancak her iki uydunun da gezegenin ekvator düzlemindeki çok dar ve neredeyse dairesel yörüngelerini açıklamak zordur. Phobos ve Deimos, Mars’a büyük bir göktaşı çarpmasının kalıntıları olsaydı, bunlar daha anlaşılır olurdu. MMX, bu uzun süredir tartışılan gezegen araştırması bulmacasını çözmelidir. Mars sisteminin oluşumu, bir bütün olarak güneş sistemindeki gezegen oluşum süreçlerini daha iyi anlamak için de bir anahtardır. Her halükarda, Phobos’un yüzeyinde, daha sonraki asteroit çarpmalarından püskürme olarak Phobos’a inen Mars kayalarının izleri bulunmalıdır. Bu sayede Phobos’tan alınan örneklerle birlikte Mars’tan gelen malzeme de dönüş kapsülü içinde Dünya’ya ulaşabilecek ve böylece dünya laboratuvarlarına ulaşabilecekti.
Mars, uyduları Deimos (üstte) ve Phobos ile birlikte
Mars’ın iki uydusu, Deimos (yukarıda) ve Phobos, MMX görevinin hedefleridir. Küçük boyutları nedeniyle (Phobos 27 kilometre, Deimos 15 kilometre), her iki uydu da düzensiz şekillidir. Kökenleri, gezegen araştırmalarında hala çözülmemiş bir gizemdir. (görüntü montajı)
MMX görevi hakkında daha fazla Haberin Detayları bilgisi DLRmagazine 171’de de bulunabilir.
DLR Robotik Enstitüsü’nden Dr. Markus Grebenstein, “MMX Rover ile yeni bir teknik çığır açıyoruz, çünkü daha önce hiç yerçekimi kuvvetinin yalnızca binde biri kadar güce sahip küçük bir gök cismi üzerinde sürülen tekerlekli bir keşif aracı olmamıştı” diyor. ve MMX gezgini için DLR proje yönetiminden sorumlu olan Oberpfaffenhofen’deki Mekatronik. “Gezici, uzay aracından Phobos’a serbest düşeceği için, iniş sırasında yaralanmadan birkaç takla atacak ve öngörülemeyen bir konumda duracak. Bu durumda, robotun yardımıyla otonom olarak ayağa kalkması gerekiyor. Grebenstein şöyle devam ediyor: “Sonuçta, özel tekerlekleri ile yer temasını sürdürmek için saniyede sadece birkaç milimetre hızla çok dikkatli gidecek. düşük yerçekimine rağmen,” diye ekliyor Oberpfaffenhofen’deki DLR Sistem Dinamiği ve Otomatik Kontrol Enstitüsü’nden Dr. Stefan Barthelmes. Doğrultma ve hareket sistemi, DLR’nin Oberpfaffenhofen’deki Robotik ve Mekatronik Merkezinde geliştirildi ve inşa edildi. Özellikle hafif karbon yapısı DLR Kompozit Yapılar ve Adaptif Sistemler Enstitüsü’nün katkılarıyla hazırlanmıştır.
Raman spektrometresi RAX
Raman spektrometresi RAX (MMX için RAman spektroskopisi), JAXA ve İspanyol uzay ajansı INTA’nın katılımıyla DLR Optik Sensör Sistemleri Enstitüsü tarafından yürütülen bir gelişmedir. RAX, yüzey aracı güzergahı boyunca Phobos yüzeyinin mineralojik bileşimini belirleyecektir.
Yüzeyin gözenekliliğini ve bileşimini ölçün
Phobos’a vardığında, yalnızca 25 kilogram ağırlığındaki MMX gezgini, MMX ana sondasından ayrılacak ve ay yüzeyinin yaklaşık 50 metre altına düşecek. Bu, entegrasyonun şimdi gerçekleştiği Bremen DLR Uzay Sistemleri Enstitüsü’ndeki ilk düşme testlerinde zaten test edildi. Phobos’ta gezicinin yüzeyin fiziksel ve mineralojik özelliklerini keşfetmek için yaklaşık 100 günü vardır. Bunun için Berlin’den iki DLR cihazı miniRAD ve RAX kullanılıyor. DLR Gezegen Araştırmaları Enstitüsü’nden radyometre miniRAD, kızılötesi ölçümleri kullanarak yüzey sıcaklığını belirleyecektir. Ek olarak, asteroid ve kuyruklu yıldız örnekleriyle karşılaştırmak için yüzey malzemesinin gözenekliliği hakkında sonuçlar çıkarılmasına izin verir. Raman spektrometresi RAX (MMX için RAman spektroskopisi), JAXA ve İspanyol uzay ajansı INTA’nın katılımıyla DLR Optik Sensör Sistemleri Enstitüsü tarafından yürütülen bir gelişmedir. RAX, yüzey aracı güzergahı boyunca Phobos yüzeyinin mineralojik bileşimini belirleyecektir. Bir gök cisminin mineralleri, oluşumu ve tarihi ile yakından bağlantılıdır ve Mars’taki diğer gezicilerden alınan ölçümlerle yapılan karşılaştırmalar, bilim adamlarının Mars sistemini ve uydularını daha iyi anlamalarına yardımcı olur.
radyometre miniRAD
DLR Gezegen Araştırmaları Enstitüsü’nden radyometre miniRAD, kızılötesi ölçümleri kullanarak yüzey sıcaklığını belirleyecektir. Ek olarak, asteroid ve kuyruklu yıldız örnekleriyle karşılaştırmak için yüzey malzemesinin gözenekliliği hakkında sonuçlar çıkarılmasına izin verir.
İki DLR cihazına ek olarak, önümüzdeki birkaç ay içinde Toulouse’daki CNES’e iki tekerlekli kamera da kurulacak. Mühendislik ekipleri ayrıca geziciye güneş panelleri, güç sistemi, dünya ile temas için radyo sistemi ve araç bilgisayarını kuruyor. Ardından, işlevselliği ve roket fırlatma titreşimlerine ve Phobos’ta 200 santigrat derecenin üzerindeki aşırı sıcaklık dalgalanmalarına karşı direnci açısından tüm gezicinin kapsamlı testi yapılacaktır. MMX gezici, “MECSS” (Mekanik ve Elektriksel Bağlantı ve Destek Sistemi) adı verilen ana gemiye bağlantı ve ayırma sistemi ile birlikte uzay koşullarında testleri tamamlayacak. Bu adaptör ayrıca DLR tarafından sağlanmaktadır.
Mars’ın ayının bir parçasını Dünya’ya getirin
MMX uzay sondası toplam üç modülden oluşur. Keşif modülünde iniş ayakları, örnekleyiciler ve bazı enstrümanların yanı sıra gemide MMX gezgini bulunur. Numune dönüş kapsülü ile dönüş modülü, keşif modülüne, ardından yakıt tankları ve roket motorları ile bir tahrik modülüne bağlanır. Japon uzay aracının şu anda Tanegashima’daki Japon uzay üssünden bir H-3 roketiyle 2024’te fırlatılması planlanıyor. Sonda, Dünya’dan ayrıldıktan yaklaşık bir yıl sonra, Phobos ve Deimos’u gözlemlemek için 2025’te Mars yörüngesine girecek. Daha sonra Mars uydusu Phobos’un etrafında yarı yörüngeye dönecek, burada bilimsel veriler toplayacak, taşıdığı MMX gezicisini yere indirecek ve ay yüzeyinden örnekler alacak. Örneklemeden sonra uzay aracı, Phobos’ta toplanan malzeme ile Dünya’ya döner. MMX gezicinin 2027’de Phobos’a inmesi ve 2029’da örneklerle Dünya’ya dönmesi planlanıyor. Gezicinin Phobos yüzeyinin ölçümleri ve görüntüleri, yörünge aracının aletleri için bir referans görevi görecek ve keşif modülünün inişini tahmin etmeye yardımcı olacak. örnekleme için.
“Korku” ve “dehşete kapılma” nereden geldi?
Phobos ve Deimos (İngilizce: korku ve terör), Yunan mitolojisinde savaş tanrısı Ares’in yoldaşları, Roma antik çağında muadili savaş tanrısı Mars’tır ve Mars gezegenine küçük uydular olarak eşlik eder. 1877’de Amerikalı astronom Asaph Hall tarafından keşfedildi. Küçük boyutlarından dolayı (Phobos 27 kilometre, Deimos 15 kilometre), her iki uydu da düzensiz şekillidir ve şekilleri daha çok asteroitleri andırır. Bir teori, Mars’ın geçmişte asteroit kuşağında oluşmuş olabilecek iki cismi “yakaladığını” söylüyor. Ancak her iki uydunun da gezegenin ekvator düzlemindeki çok dar ve neredeyse dairesel yörüngelerini açıklamak zordur. Phobos ve Deimos, Mars’a büyük bir göktaşı çarpmasının kalıntıları olsaydı, bunlar daha anlaşılır olurdu. MMX, bu uzun süredir tartışılan gezegen araştırması bulmacasını çözmelidir. Mars sisteminin oluşumu, bir bütün olarak güneş sistemindeki gezegen oluşum süreçlerini daha iyi anlamak için de bir anahtardır. Her halükarda, Phobos’un yüzeyinde, daha sonraki asteroit çarpmalarından püskürme olarak Phobos’a inen Mars kayalarının izleri bulunmalıdır. Bu sayede Phobos’tan alınan örneklerle birlikte Mars’tan gelen malzeme de dönüş kapsülü içinde Dünya’ya ulaşabilecek ve böylece dünya laboratuvarlarına ulaşabilecekti.
Mars, uyduları Deimos (üstte) ve Phobos ile birlikte
Mars’ın iki uydusu, Deimos (yukarıda) ve Phobos, MMX görevinin hedefleridir. Küçük boyutları nedeniyle (Phobos 27 kilometre, Deimos 15 kilometre), her iki uydu da düzensiz şekillidir. Kökenleri, gezegen araştırmalarında hala çözülmemiş bir gizemdir. (görüntü montajı)
MMX görevi hakkında daha fazla Haberin Detayları bilgisi DLRmagazine 171’de de bulunabilir.