Biroldukça fenomen projede yer alan Emre Karayel, hayalini gerçekleştirdi. İstanbul Maltepe’ye yeni bir tiyatro salonu kazandıran oyuncu, “Pandemi devrinde de olsak birileri taşın altına elini koymak durumunda” dedi. Kısa bir süre evvel oğlu Can’ı kucağına alan Karayel’le babalık heyecanını, eşi Gizem Demirci ile memnun evliliğini ve Sahne Cumhuriyet’i konuştuk.
– Biroldukca oyuncunun hayalidir bir tiyatro sahnesine sahip olmak. Sahne Cumhuriyet sizin için hayal miydi?
Dürüstçe konuşmak gerekirse bir tiyatro salonuna sahip olmak hele de kiraysa epey sıkıntı. Pandemi devrinde özel tiyatrolar o kadar büyük meşakkatler yaşadı ki… Kapananlar oldu. Dersu Yavuz Altun, Tiyatro bir daha’in kurucusudur. Onunla çocuk oyunları yapıyoruz. Kendisi müellif ve direktördür, “niçin bu yolu bir arada yürümeyelim” diyorduk, vakti bu tarihlere denk geldi.
Bu tiyatro salonu aşkı aslında Dersu’nun aşkıdır yani, ben de hayaline ortak oldum. Cumhuriyet Parkı, fazlaca hoş bir kompleks. Burayı kültür-sanat, aktiflik alanı haline çevirmeyi planlıyoruz. Maltepe Belediye Lideri Sayın Ali Kılıç’ın takviyeleriyle natürel ki…
– Kendi salonunuzda kendi oyununuzu oynamak nasıl bir his?
Nitekim tanım edilemez bir keyif. İnsanın kendi salonunda oynaması değişik bir şeymiş. Artık o kulis, o perde bizim.
– ‘Oksimoron’la turneye devam ediyorsunuz. Oyundan biraz bahseder misiniz?
‘Erkek Aklı-Oksimoron’, Tatbikat Sahnesi’nde başlamıştı, Erdal Beşikçioğlu’nda devraldık ve Tiyatro bir daha’le devam ediyoruz. Bir tiyatro dayanışması diyelim… Dersu, biraz texte dokundu. ‘Erkek Aklı’, ‘Kadın ne ister?’ sorusuna yanıt arayan, Semih’in nişanlısı üzerinden bayanların ne istediğini bulmaya çalıştığı bir güldürü oyunu.
– ‘Kadınlar ne ister?’ sorusunun karşılığını siz bulabildiniz mi?
Bunu bulsak aslına bakarsanız mevte deva bulmuş üzere oluruz (gülüyor).
– Evlendiniz, çocuk sahibi oldunuz… omurunuzdaki yeni devri nasıl anlatırsınız?
Eşim Gizem’le pandemi başlamadan tanıştık, bir ay daha sonra kapanmalar geldi. O süreci birlikte atlattık, birbirimizi daha yeterli tanımamıza vesile oldu ve bu alakayı yuva kurmaya dönüştürdük. daha sonra da çabucak çocuk sahibi olalım dedik. Can Öcal dünyaya geldi. Artık onu büyütüyoruz, tiyatromuzla bir arada büyüyecekler inşallah.
– Evlilik neleri değiştirdi?
Keyifli evlilik epeyce büyük avantaj. her insanın hayalini kurduğu, istediği bir şey. Ben Ankara’da eşimin yanında geçirdim pandemi sürecini. Pandemiden çıktık ve kendimi evli buldum. esasen o denli diyorum Gizem’e, tünele bekar girdim, evli çıktım (gülüyor).
Üstüne doğal Can gelince evliliğin pastasını her sabah dilim dilim yiyorsun. Hoşluğu orada…
Eşim epey düzgün bir anne sahiden. Bebeği bir arada büyütüyoruz. Şu anda da özlüyorum.
– Aşk, evlilik ve çocuktan daha sonra hal değiştiriyor mu?
Biz oyunda da biraz bunu araştırıyoruz. Alakalar aşkla başlar. Ancak devam ettirmek için yalnızca aşk yetmez. Münasebetin gerektirdiği şeyleri hem bayan birebir vakitte erkek tarafının yapması gerekiyor. Biz bu süreci epey uygun geçiriyoruz. Aşkımızı, sevgimizi daima canlı tutmak için… Allah nazarlardan saklasın!
– Tiyatroya dönersek… Pandemi ve savaş devrinde bu biçimde bir yatırım yapmak kolay olmasa gerek…
Birileri sonuçta taşın altına elini koymak durumunda. Sıkıntı lakin meskende kapanarak da bu süreci geçiremeyiz. Bir biçimde bu süreci atlatmak zorundayız. Dersu anlatmıştı, Berlin’de savaştan daha sonra birinci opera binasını tamir ediyorlar. Evvel insanların ruhunu tedavi etmeliyiz, güzelleştirmeliyiz, daha sonrasında çevreyi diye. Biz de biraz aslında bu zihniyetle yola çıktık. Evvel akıllarımızı, ruhlarımızı hem güzelleştirmeli tıpkı vakitte geliştirmeliyiz.
‘Bir orta çiftçiliğe dönmeyi düşündüm’
– Son periyotta sinema yerine tiyatroya ilgi arttı. Bu durum sahneyi açarken sizi motive etti mi?
Çok enteresan, beşerler bir biçimde ‘Ben bu pandemiyi yendim arkadaş!’ demek istiyor. Zira epeyce sıkıldık. Bir kafede ağız tadıyla oturmanın, irtibat kurmanın ne kadar değerli olduğunu anladık. Tiyatro da insanların bu cümleyi kurmasını kolaylaştıran yerlerden oldu.
Sinemaya da gitsinler ancak bir biçimde dijital platformlarda o sineması yakalarım mantığı var. Koranavirüsü en yeterli yendik demenin yolunu bence seyirci tiyatroda buldu.
– Bu süreç sizi nasıl etkiledi? Hayata, oyunculuğa bakışınız değişti mi?
Bir orta baba mesleği çiftçiliğe dönmeye karar vermiştim. Toprağa geri döneceğiz diye (gülüyor). 50 yaşındayım, bu biçimde bir pandemi yaşamadım. Ee doğal meslek oyunculuk, insan uzak kaldıkça özlüyor. Bir yanımız daima çiftçi, Adana’ya gidip yapmasak da ruhumuz o denli, o topraklarda büyüdük.
– Ekranı özlediniz mi?
Pandemi sürecinde ekrana dönüş yapmıştım. Yaza bir sinema sinemamız var. TRT Çocuk’ta bir kukla programı yapacağız, görüşmeleri devam ediyor. Bir de dizi görüşmeleri var, tempo epey hızlandı.
– Biroldukca oyuncunun hayalidir bir tiyatro sahnesine sahip olmak. Sahne Cumhuriyet sizin için hayal miydi?
Dürüstçe konuşmak gerekirse bir tiyatro salonuna sahip olmak hele de kiraysa epey sıkıntı. Pandemi devrinde özel tiyatrolar o kadar büyük meşakkatler yaşadı ki… Kapananlar oldu. Dersu Yavuz Altun, Tiyatro bir daha’in kurucusudur. Onunla çocuk oyunları yapıyoruz. Kendisi müellif ve direktördür, “niçin bu yolu bir arada yürümeyelim” diyorduk, vakti bu tarihlere denk geldi.
Bu tiyatro salonu aşkı aslında Dersu’nun aşkıdır yani, ben de hayaline ortak oldum. Cumhuriyet Parkı, fazlaca hoş bir kompleks. Burayı kültür-sanat, aktiflik alanı haline çevirmeyi planlıyoruz. Maltepe Belediye Lideri Sayın Ali Kılıç’ın takviyeleriyle natürel ki…
– Kendi salonunuzda kendi oyununuzu oynamak nasıl bir his?
Nitekim tanım edilemez bir keyif. İnsanın kendi salonunda oynaması değişik bir şeymiş. Artık o kulis, o perde bizim.
– ‘Oksimoron’la turneye devam ediyorsunuz. Oyundan biraz bahseder misiniz?
‘Erkek Aklı-Oksimoron’, Tatbikat Sahnesi’nde başlamıştı, Erdal Beşikçioğlu’nda devraldık ve Tiyatro bir daha’le devam ediyoruz. Bir tiyatro dayanışması diyelim… Dersu, biraz texte dokundu. ‘Erkek Aklı’, ‘Kadın ne ister?’ sorusuna yanıt arayan, Semih’in nişanlısı üzerinden bayanların ne istediğini bulmaya çalıştığı bir güldürü oyunu.
– ‘Kadınlar ne ister?’ sorusunun karşılığını siz bulabildiniz mi?
Bunu bulsak aslına bakarsanız mevte deva bulmuş üzere oluruz (gülüyor).
– Evlendiniz, çocuk sahibi oldunuz… omurunuzdaki yeni devri nasıl anlatırsınız?
Eşim Gizem’le pandemi başlamadan tanıştık, bir ay daha sonra kapanmalar geldi. O süreci birlikte atlattık, birbirimizi daha yeterli tanımamıza vesile oldu ve bu alakayı yuva kurmaya dönüştürdük. daha sonra da çabucak çocuk sahibi olalım dedik. Can Öcal dünyaya geldi. Artık onu büyütüyoruz, tiyatromuzla bir arada büyüyecekler inşallah.
– Evlilik neleri değiştirdi?
Keyifli evlilik epeyce büyük avantaj. her insanın hayalini kurduğu, istediği bir şey. Ben Ankara’da eşimin yanında geçirdim pandemi sürecini. Pandemiden çıktık ve kendimi evli buldum. esasen o denli diyorum Gizem’e, tünele bekar girdim, evli çıktım (gülüyor).
Üstüne doğal Can gelince evliliğin pastasını her sabah dilim dilim yiyorsun. Hoşluğu orada…
Eşim epey düzgün bir anne sahiden. Bebeği bir arada büyütüyoruz. Şu anda da özlüyorum.
– Aşk, evlilik ve çocuktan daha sonra hal değiştiriyor mu?
Biz oyunda da biraz bunu araştırıyoruz. Alakalar aşkla başlar. Ancak devam ettirmek için yalnızca aşk yetmez. Münasebetin gerektirdiği şeyleri hem bayan birebir vakitte erkek tarafının yapması gerekiyor. Biz bu süreci epey uygun geçiriyoruz. Aşkımızı, sevgimizi daima canlı tutmak için… Allah nazarlardan saklasın!
– Tiyatroya dönersek… Pandemi ve savaş devrinde bu biçimde bir yatırım yapmak kolay olmasa gerek…
Birileri sonuçta taşın altına elini koymak durumunda. Sıkıntı lakin meskende kapanarak da bu süreci geçiremeyiz. Bir biçimde bu süreci atlatmak zorundayız. Dersu anlatmıştı, Berlin’de savaştan daha sonra birinci opera binasını tamir ediyorlar. Evvel insanların ruhunu tedavi etmeliyiz, güzelleştirmeliyiz, daha sonrasında çevreyi diye. Biz de biraz aslında bu zihniyetle yola çıktık. Evvel akıllarımızı, ruhlarımızı hem güzelleştirmeli tıpkı vakitte geliştirmeliyiz.
‘Bir orta çiftçiliğe dönmeyi düşündüm’
– Son periyotta sinema yerine tiyatroya ilgi arttı. Bu durum sahneyi açarken sizi motive etti mi?
Çok enteresan, beşerler bir biçimde ‘Ben bu pandemiyi yendim arkadaş!’ demek istiyor. Zira epeyce sıkıldık. Bir kafede ağız tadıyla oturmanın, irtibat kurmanın ne kadar değerli olduğunu anladık. Tiyatro da insanların bu cümleyi kurmasını kolaylaştıran yerlerden oldu.
Sinemaya da gitsinler ancak bir biçimde dijital platformlarda o sineması yakalarım mantığı var. Koranavirüsü en yeterli yendik demenin yolunu bence seyirci tiyatroda buldu.
– Bu süreç sizi nasıl etkiledi? Hayata, oyunculuğa bakışınız değişti mi?
Bir orta baba mesleği çiftçiliğe dönmeye karar vermiştim. Toprağa geri döneceğiz diye (gülüyor). 50 yaşındayım, bu biçimde bir pandemi yaşamadım. Ee doğal meslek oyunculuk, insan uzak kaldıkça özlüyor. Bir yanımız daima çiftçi, Adana’ya gidip yapmasak da ruhumuz o denli, o topraklarda büyüdük.
– Ekranı özlediniz mi?
Pandemi sürecinde ekrana dönüş yapmıştım. Yaza bir sinema sinemamız var. TRT Çocuk’ta bir kukla programı yapacağız, görüşmeleri devam ediyor. Bir de dizi görüşmeleri var, tempo epey hızlandı.