‘Üç Kız Kardeş’ dzisi ve romanı hakkında konuşan İclal Aydın, “Ayvalık benim fazlaca sık gidip yazı yazdığım, saklandığım, bana hayli yeterli davrandığını düşündüğüm hayli özel bir yer. Türkiye’nin epeyce özel bir noktası. 2017 yılında sokaklarında dolaşarak hayaller kurarak yazdığım o kentte, o kasabada, artık hayallerimin hayata geçtiğini görüyorum ve bu sahiden beni fazlaca memnun ediyor. Üç Kız Kardeş, Türkiye’nin epey sevilen kitaplarından bir tanesi oldu. 500 bin resmi sayısı var neredeyse. Bu sahiden dünya için de sayılı bir muvaffakiyet. Televizyon dinamği farklı, ötürüsıyla o farklılıktan biraz rahatsız oluyorlar okurlarım. Haftada 145 dakika, 150 dakika ulusal bir kanaldaki dizide, bir romanı üç haftada bitiririz. O yüzden ister istemez artık senarist arkadaşlarım televizyon dinamiğine has yazıyorlar. Ben öyküye karışmıyorum. Ben yalnızca aktör olarak, oyuncu olarak varım” dedi.
“KENDİMİ ÇOK TUTTUM”
Romanı yazarken ‘Nesrin’ karakterini canlandıracağını hiç düşünmediğini belirten ünlü isim, şu sözleri kullandı:
Hatta ben hiç oynamak istemedim. Zira yazarak daha keyifli olduğumu fark ettim ve şayet ortasında olursam ‘O kıssayı bırakamam’ diye düşünüyordum. Hakikaten de kendimi fazlaca tuttum. Birinci 16 kısım elimden geleni yaptım. Üretimcimiz İnci Gündoğdu sağ olsun fazlaca takviye oldu, epeyce alan açtı bana. Hâlâ öyküde fikrimi soruyorlar lakin epey güç. Yani yazdığım bir şeyi teslim etmek epey zormuş. O yüzden artık hiç karışmıyorum. Zira dediğim üzere televizyon dinamiğinin öbür gereklilikleri var. O reyting denilen iş öteki. Onlar biliyor. O yüzden ‘Ne istiyorsanız onu yapacağım’ diyorum.
“HEP BİR GÖZLERİ BENDE”
Dizideki takımı hayli sevdiğini belirten Aydın, “İlk iki kısım daima ağlıyordum. Seyredip seyredip ağlıyordum kızları. Hakikaten Allah kalbime nazaran verdi. Benim için fazlaca epeyce pahalıydı ve bu çeşit bağlantıları kurabilmek bizim dünyamızda her vakit epey mümkün değil. Allah kalbime bakılırsa verdi dizideki grubu ve kızlarımı. ‘Maşallah’ diyeyim. Ailem oldular. O yüzden onları seyrederken duygulanıyorum. Pamuklara sarıp sarmalayarak seviyorlar beni. Oynuyorlar ve daima bir gözleri bende, bir göz yönetmende” açıklamasını yaptı.
“YEPYENİ BİR JENERASYON VAR”
İclal Aydın yeni kitabının muştusunu ise şu sözlerle verdi:
Bütün kitapları bir biçimde birbiriyle buluşturmayı seviyordum lakin bu kere bir orta kitap yapacağım. Zira Üç Kız Kardeş ile birlikte başka bütün romanlarım da, güya daha dün çıkmışçasına süratli bir halde devam ediyor. Benimle yeni tanışan, romancılığımla yeni tanışan bir okur var, yepisyeni bir jenerasyon var. Evvelden anneleri anneanneleriyle benim bir bağım vardı. Artık onlar yetiştiler, geldiler. O yüzden artık bir kıssa kitabı gelmeyecek fakat mesleksel anılarımdan çıkarak yazdığım hikayelerden bir kitap geliyor. Çok değerli bir heykeltıraş arkadaşım Ozan Ünal, epeyce hoş ondaki karşılığını çiziyor diyeyim. Fotoğraflı bir kitap diyemeyeceğim, hayli şahane eskizlerin hayli hoş çizimlerin olduğu bir küçük anı kitap üzere.
“YAZARKEN KİMSEYLE GÖRÜŞMEM”
Yazarken bir memur üzere çalıştığını lisana getiren sanatçı, “Ben keşfe fazlaca inanıyorum ve yeni muharrirleri, kalemleri keşfetmeyi epey seviyorum. kimi vakit hiç bir şey hissetmiyorum, hiç bir şey hissetmediğim günlerim oluyor. Lakin artık öğrendim. O aslında bir biriktirme devri. Artlarda doluyor. Ve bir sabah bir kalkıyorum diyorum ki ‘Hikayem hazır’. Çabucak ne anlatacağımı bildiğim andan itibaren yani ilham kısmı, ne anlatacağıma kadar daha sonrasında gerçek bir memur üzere çalışıyorum. 5.30’da ayaktayım, 6.30’da yazı masamın başındayım. Yazarken kimselerle görüşmem, telefonları açmam, televizyon izlemem, rastgele bir şey okumam. Verdiğim tarihte onu yetiştiririm. İki sefer yemek ortası veririm, üç kahve içerim ve 9.30’da yatarım” dedi.
“KENDİMİ ÇOK TUTTUM”
Romanı yazarken ‘Nesrin’ karakterini canlandıracağını hiç düşünmediğini belirten ünlü isim, şu sözleri kullandı:
Hatta ben hiç oynamak istemedim. Zira yazarak daha keyifli olduğumu fark ettim ve şayet ortasında olursam ‘O kıssayı bırakamam’ diye düşünüyordum. Hakikaten de kendimi fazlaca tuttum. Birinci 16 kısım elimden geleni yaptım. Üretimcimiz İnci Gündoğdu sağ olsun fazlaca takviye oldu, epeyce alan açtı bana. Hâlâ öyküde fikrimi soruyorlar lakin epey güç. Yani yazdığım bir şeyi teslim etmek epey zormuş. O yüzden artık hiç karışmıyorum. Zira dediğim üzere televizyon dinamiğinin öbür gereklilikleri var. O reyting denilen iş öteki. Onlar biliyor. O yüzden ‘Ne istiyorsanız onu yapacağım’ diyorum.
“HEP BİR GÖZLERİ BENDE”
Dizideki takımı hayli sevdiğini belirten Aydın, “İlk iki kısım daima ağlıyordum. Seyredip seyredip ağlıyordum kızları. Hakikaten Allah kalbime nazaran verdi. Benim için fazlaca epeyce pahalıydı ve bu çeşit bağlantıları kurabilmek bizim dünyamızda her vakit epey mümkün değil. Allah kalbime bakılırsa verdi dizideki grubu ve kızlarımı. ‘Maşallah’ diyeyim. Ailem oldular. O yüzden onları seyrederken duygulanıyorum. Pamuklara sarıp sarmalayarak seviyorlar beni. Oynuyorlar ve daima bir gözleri bende, bir göz yönetmende” açıklamasını yaptı.
“YEPYENİ BİR JENERASYON VAR”
İclal Aydın yeni kitabının muştusunu ise şu sözlerle verdi:
Bütün kitapları bir biçimde birbiriyle buluşturmayı seviyordum lakin bu kere bir orta kitap yapacağım. Zira Üç Kız Kardeş ile birlikte başka bütün romanlarım da, güya daha dün çıkmışçasına süratli bir halde devam ediyor. Benimle yeni tanışan, romancılığımla yeni tanışan bir okur var, yepisyeni bir jenerasyon var. Evvelden anneleri anneanneleriyle benim bir bağım vardı. Artık onlar yetiştiler, geldiler. O yüzden artık bir kıssa kitabı gelmeyecek fakat mesleksel anılarımdan çıkarak yazdığım hikayelerden bir kitap geliyor. Çok değerli bir heykeltıraş arkadaşım Ozan Ünal, epeyce hoş ondaki karşılığını çiziyor diyeyim. Fotoğraflı bir kitap diyemeyeceğim, hayli şahane eskizlerin hayli hoş çizimlerin olduğu bir küçük anı kitap üzere.
“YAZARKEN KİMSEYLE GÖRÜŞMEM”
Yazarken bir memur üzere çalıştığını lisana getiren sanatçı, “Ben keşfe fazlaca inanıyorum ve yeni muharrirleri, kalemleri keşfetmeyi epey seviyorum. kimi vakit hiç bir şey hissetmiyorum, hiç bir şey hissetmediğim günlerim oluyor. Lakin artık öğrendim. O aslında bir biriktirme devri. Artlarda doluyor. Ve bir sabah bir kalkıyorum diyorum ki ‘Hikayem hazır’. Çabucak ne anlatacağımı bildiğim andan itibaren yani ilham kısmı, ne anlatacağıma kadar daha sonrasında gerçek bir memur üzere çalışıyorum. 5.30’da ayaktayım, 6.30’da yazı masamın başındayım. Yazarken kimselerle görüşmem, telefonları açmam, televizyon izlemem, rastgele bir şey okumam. Verdiğim tarihte onu yetiştiririm. İki sefer yemek ortası veririm, üç kahve içerim ve 9.30’da yatarım” dedi.