Sercan Kısmet – İki kuzen Bülent Şakrak ile Erkan Kolçak Köstendil, ‘Tamirhane’ sinemasında buluştu. Projenin direktörlüğünü Köstendil üstlenirken, Şakrak ise hem senaristliğinde birebir vakitte başrolünde yer aldı. Bir ortaya geldiğimiz Şakrak ve Köstendil’le projelerini konuştuk.
Pandemi daha sonrası sinemaların açılması niçiniyle bu dönem biroldukca sinema vizyona girdi. Beşerler ‘Tamirhane’yi niçin tercih etmeli?
Bülent Şakrak: Beşerler evvela sinemaya gitmeli. Bizim sinemamız özelinde söylemek gerekirse; fazlaca çalıştık ve gönülden yaptık. İzlemeye ve görmeye bedel bir sinema. Olağan ki bir kısmı hayale dayalı fakat ortasında gerçek ögeler da bulunuyor.
Erkan Kolçak Köstendil: Pandemi vaktinde besin haricinde bir harcama yapmadık. Sinema tutkunları ise pandemi devrinde, konutlarını salona çevirdi. Televizyonu büyütüp, sinema sistemleri aldı. Sinema ise artık, konutlarla yarışacak duruma geldi. Fakat tiyatro, konser ve sinema üzere etkinlikler insanların ruhuna uygun geliyor. Halkımız ‘Tamirhane’ye gitmezse bile, öbür sinemaya gitsinler ki dalda hareketlilik olsun.
Konu prestijiyle bu sinema 8-10 kısımlık bir dizi de olabilirmiş. niye sinema sineması olarak tercih ettiniz?
B.Ş.: Bu aslına bakarsanız eski bir hikaye. 7-8 yıldır aklımızdaydı. Bunu daima tartıştık. “Tiyatro oyunu olsun” fikri bile ortaya çıktı. Sinemanın devamı olur mu, bilmiyorum fakat istediğimiz ve hayalini kurduğumuz başarıyı yakaladığımız vakit, bu işleri yapmaya devam edeceğiz.
Filmin sonu devamının muştusunu veriyor. ‘Tamirhane’nin serisi olur mu?
B.Ş.: Filmin sonunu, devamı gelecek diye yazmadım. Aklımda daima bu biçimde son vardı.
E.K.K.: Biz sete çıkarken, ağız birliği yapmış üzere, “Bunun devamını çekmeyeceğiz. bu biçimde bitecek” diyerek, başladık. Ancak sette geçirdiğimiz eğlenceli vakit daha sonrasında, “Devamını çekelim” isteğini ortaya çıkardı. Salondan çıkan seyircinin, bulmacayı çözmeye çalışması üzere, bu biçimde son yaptık. Sinemanın sonu aslında aşikâr, yalnızca izleyiciye çözdürmek üzerine bir şey denemek istedik.
İki kuzenin projesi… Her biçimde tam bir aile sineması diyebiliriz…
E.K.K.: İkimizle de hudutlu değil. İstek Kocaoğlu akrabamız olabilir. E-Devlet’ten soyağacını araştıracağım, “Akraba çıkar mıyız?” diye bakacağım. Nejat Abi’yle (İşler) birinci çalıştığım vakit reji asistanıydım. Çok uzun vakittir tanıyorum ve seviyorum. Engin (Hepileri) ise beni konservatuara hazırladı. Bu projede kan bağı olarak ikimiz varız lakin can bağı olarak kalabalık bir aileyiz.
B.Ş.: Merve (Dizdar) kız kardeşimiz üzere… Engin’le 20 yıldır tanışıyorum. aslına bakarsanız yıllardır daima bir aradaydık.
senelerdır “Küfürle güldürülmez” polemiği var. Bu sinemanın sahnelerinde de küfür var. Siz bu hususta ne düşünüyorsunuz?
B.Ş.: Bu durumdan rahatsız olanlar aslında küfüreden bireyler. Küfür ömrün her alanında var. Herkes bunu bonkörce kullanıyor. Biz sinemada kullanınca niye reaksiyon oluyor?
E.K.K.: Sete başlamadan evvel yaptığımız görüşmede, “Komik olduğunu düşündüğünüz hiç bir sahnede küfüretmiş olmak için etmeyin. Yalnızca sonla o anda ağzınıza gelirse edin” demiştim. O yüzden bizim sette küfür güldürü ögesi değildi. Sonlandıkları yerlerde kullandıkları oldu, o da beni hiç rahatsız etmedi. Güldürmek için küfrü tercih etmedik.
Bülent Şakrak: ‘Yönetmenlikte tahammülüm yok’
Yönetmenlik mi güç, oyunculuk mu?
E.K.K.: Tabii ki direktörlük güç. Oyuncuyken iki sorunun var; “Niye erken geldim?” ve “Ne vakit gideceğim?” Oyuncuyken yalnızca kendin için kostüm provasına gidiyorsun lakin direktör olduğun vakit her insanın provasına katılıyorsun.
B.Ş.: Biriktirdiğimiz öykülerimiz var. Erkan’a, “Tamirhane bittikten daha sonra öbür işte direktörlüğü ben deneyeyim. Bana öğret” demiştim. Setin birinci haftasında Erkan’ın yanına gidip, “Yönetmenlikle işim olmaz” dedim. Direktörlük sabır işi, ben de o tahammül yok. Erkan’ın herkesi bir ortada tutma marifeti var.
Senaristin kendi sinemasında oynaması nasıl?
E.K.K.: En büyük dezavantaj o… (Gülüyor) Sineması çektiği için memnun olduğunda, kimi sahnelerde yanına gidip, “Bu sahne o denli değil; niye gülüyorsun?” dediğimde, bana, “Filmi çekiyoruz işte” karşılığını verdi. Fakat Bülent sette, “Artık bu iş benim değil; ben bir fikirle geldim. Proje hepimizin” demesi işimizi kolaylaştırdı.
B.Ş.: Hiç karışmadım lakin fazlaca sabote ettim.
Erkan Kolçak Köstendil: Bu iş istikrar meselesi
Bu tıp sinemalarda epeyce doğaçlama olduğu söylenir. Bu sinemada de oldu mu?
B.Ş.: Her şeydilk evvel İstek vardı. (Gülüyor) Bir sürü sahneyi baştan yazdı. Oyuncu olarak sahnelerde coşmak istersin. Orada ise direktörün müdahale etmesi gerekir. Disiplinli beşerlerle çalıştık, o yüzden yorulmadan bitirdik.
E.K.K.: Bunu her sahnede yapamazsınız. Birtakım sahnelerde yapılabilir. Bu iş istikrar sıkıntısı… Her sahnede yapılırsa, özünü kaybedersiniz. Biz dengeyi hoş kurduk.
Pandemi daha sonrası sinemaların açılması niçiniyle bu dönem biroldukca sinema vizyona girdi. Beşerler ‘Tamirhane’yi niçin tercih etmeli?
Bülent Şakrak: Beşerler evvela sinemaya gitmeli. Bizim sinemamız özelinde söylemek gerekirse; fazlaca çalıştık ve gönülden yaptık. İzlemeye ve görmeye bedel bir sinema. Olağan ki bir kısmı hayale dayalı fakat ortasında gerçek ögeler da bulunuyor.
Erkan Kolçak Köstendil: Pandemi vaktinde besin haricinde bir harcama yapmadık. Sinema tutkunları ise pandemi devrinde, konutlarını salona çevirdi. Televizyonu büyütüp, sinema sistemleri aldı. Sinema ise artık, konutlarla yarışacak duruma geldi. Fakat tiyatro, konser ve sinema üzere etkinlikler insanların ruhuna uygun geliyor. Halkımız ‘Tamirhane’ye gitmezse bile, öbür sinemaya gitsinler ki dalda hareketlilik olsun.
Konu prestijiyle bu sinema 8-10 kısımlık bir dizi de olabilirmiş. niye sinema sineması olarak tercih ettiniz?
B.Ş.: Bu aslına bakarsanız eski bir hikaye. 7-8 yıldır aklımızdaydı. Bunu daima tartıştık. “Tiyatro oyunu olsun” fikri bile ortaya çıktı. Sinemanın devamı olur mu, bilmiyorum fakat istediğimiz ve hayalini kurduğumuz başarıyı yakaladığımız vakit, bu işleri yapmaya devam edeceğiz.
Filmin sonu devamının muştusunu veriyor. ‘Tamirhane’nin serisi olur mu?
B.Ş.: Filmin sonunu, devamı gelecek diye yazmadım. Aklımda daima bu biçimde son vardı.
E.K.K.: Biz sete çıkarken, ağız birliği yapmış üzere, “Bunun devamını çekmeyeceğiz. bu biçimde bitecek” diyerek, başladık. Ancak sette geçirdiğimiz eğlenceli vakit daha sonrasında, “Devamını çekelim” isteğini ortaya çıkardı. Salondan çıkan seyircinin, bulmacayı çözmeye çalışması üzere, bu biçimde son yaptık. Sinemanın sonu aslında aşikâr, yalnızca izleyiciye çözdürmek üzerine bir şey denemek istedik.
İki kuzenin projesi… Her biçimde tam bir aile sineması diyebiliriz…
E.K.K.: İkimizle de hudutlu değil. İstek Kocaoğlu akrabamız olabilir. E-Devlet’ten soyağacını araştıracağım, “Akraba çıkar mıyız?” diye bakacağım. Nejat Abi’yle (İşler) birinci çalıştığım vakit reji asistanıydım. Çok uzun vakittir tanıyorum ve seviyorum. Engin (Hepileri) ise beni konservatuara hazırladı. Bu projede kan bağı olarak ikimiz varız lakin can bağı olarak kalabalık bir aileyiz.
B.Ş.: Merve (Dizdar) kız kardeşimiz üzere… Engin’le 20 yıldır tanışıyorum. aslına bakarsanız yıllardır daima bir aradaydık.
senelerdır “Küfürle güldürülmez” polemiği var. Bu sinemanın sahnelerinde de küfür var. Siz bu hususta ne düşünüyorsunuz?
B.Ş.: Bu durumdan rahatsız olanlar aslında küfüreden bireyler. Küfür ömrün her alanında var. Herkes bunu bonkörce kullanıyor. Biz sinemada kullanınca niye reaksiyon oluyor?
E.K.K.: Sete başlamadan evvel yaptığımız görüşmede, “Komik olduğunu düşündüğünüz hiç bir sahnede küfüretmiş olmak için etmeyin. Yalnızca sonla o anda ağzınıza gelirse edin” demiştim. O yüzden bizim sette küfür güldürü ögesi değildi. Sonlandıkları yerlerde kullandıkları oldu, o da beni hiç rahatsız etmedi. Güldürmek için küfrü tercih etmedik.
Bülent Şakrak: ‘Yönetmenlikte tahammülüm yok’
Yönetmenlik mi güç, oyunculuk mu?
E.K.K.: Tabii ki direktörlük güç. Oyuncuyken iki sorunun var; “Niye erken geldim?” ve “Ne vakit gideceğim?” Oyuncuyken yalnızca kendin için kostüm provasına gidiyorsun lakin direktör olduğun vakit her insanın provasına katılıyorsun.
B.Ş.: Biriktirdiğimiz öykülerimiz var. Erkan’a, “Tamirhane bittikten daha sonra öbür işte direktörlüğü ben deneyeyim. Bana öğret” demiştim. Setin birinci haftasında Erkan’ın yanına gidip, “Yönetmenlikle işim olmaz” dedim. Direktörlük sabır işi, ben de o tahammül yok. Erkan’ın herkesi bir ortada tutma marifeti var.
Senaristin kendi sinemasında oynaması nasıl?
E.K.K.: En büyük dezavantaj o… (Gülüyor) Sineması çektiği için memnun olduğunda, kimi sahnelerde yanına gidip, “Bu sahne o denli değil; niye gülüyorsun?” dediğimde, bana, “Filmi çekiyoruz işte” karşılığını verdi. Fakat Bülent sette, “Artık bu iş benim değil; ben bir fikirle geldim. Proje hepimizin” demesi işimizi kolaylaştırdı.
B.Ş.: Hiç karışmadım lakin fazlaca sabote ettim.
Erkan Kolçak Köstendil: Bu iş istikrar meselesi
Bu tıp sinemalarda epeyce doğaçlama olduğu söylenir. Bu sinemada de oldu mu?
B.Ş.: Her şeydilk evvel İstek vardı. (Gülüyor) Bir sürü sahneyi baştan yazdı. Oyuncu olarak sahnelerde coşmak istersin. Orada ise direktörün müdahale etmesi gerekir. Disiplinli beşerlerle çalıştık, o yüzden yorulmadan bitirdik.
E.K.K.: Bunu her sahnede yapamazsınız. Birtakım sahnelerde yapılabilir. Bu iş istikrar sıkıntısı… Her sahnede yapılırsa, özünü kaybedersiniz. Biz dengeyi hoş kurduk.