Ebru Şallı’dan oğlu Pars’ın vefat yıl dönümünde yürek yakan paylaşım

Bilgin

Global Mod
Global Mod
Ebru Şallı, oğlu Pars Tan’ı, 2020 yılında çabucak hemen dokuz yaşındayken kaybetmişti. 45 yaşındaki acılı anne, lenfomaya yenik düşen oğlunun ikinci vefat yıl dönümününde, toplumsal medyada yaptığı paylaşımlarla herkesi duygulandırdı.

“EŞSİZ KOKUNU YENİDEN İÇİME ÇEKECEĞİM”

Pars ile fotoğraflarını yayınlayan Ebru Şallı, “Ponçiğim sen benimlesin. İki yıl değil, 200 yıl da geçse seninle bu anı yeniden yasayacağız. Kavuşacağız biliyorum. O eşsiz kokunu bir daha içime çekeceğim. Sözlerin yetmediği bir noktadayım. Seni tarifsiz seviyorum” notunu yazdı.

Öykü kısmından arka arda Pars paylaşımları yapan eski model; “Meleğim”, “Aşk”, “Bal”, “Kalbim,” Ponçiğim” bildirileriyle, kaybettiği oğluna seslendi.


“O GÜNDEN BERİ İKİ TİŞÖRTÜYLE YATAĞA GİRİYORUM”

Ömür Sabuncuoğlu’nun kız çocuklarının eğitimine dayanak olmak için ünlüleri bir ortaya getirdiği üçüncü kitabı ‘Sizin Öykünüz’de Ebru Şallı’nın oğluna yazdığı mektup da yer almıştı. Oğlu Pars’ın kaybı ile tarifsiz bir acı yaşayan Şallı, hislerini birinci sefer yazıya dökmüştü.


“En bilge ve mükemmel bir melekle yaşadım dokuz yıl boyunca. O günden beri, iki tişörtüyle yatağa giriyorum. Bana gönderdiği eşsiz melek kokusuyla nefes almaya devam ediyorum. Delirdim sanmayın, hayli yakınlarıma koklattım ve ponçiğin kokusu olduğunu onlar da onayladı. Bu dünyadan bir melek ponçik geçti ve beni seçti. Bana gönderdiğin işaretlerle nefes alıyorum. Vasiyetlerini yerine getireceğim.”


“HİÇ KİMSE BENDEN ÖLMEMİ BEKLEMESİN”

16 Nisan 2020 tarihinde oğlu Pars’ın vefatıyla sarsılan Ebru Şallı, Youtube kanalında içini dökmüş, hayatındaki dönüm noktalarını anlatmıştı. Acılı anne, şu tabirleri kullanmıştı:

“İki tane çocuk doğurmak epey hoştu. Anne olmayı epeyce sevdim. Anaç da bir imal var. 17 yıl evvel Bero doğdu. Ortalarında 6.5 yıl var, daha sonra Ponçiğim Pars doğdu. Yalnızca anne sütüyle besledim çocuklarımı. Bu epey önemli bence. Bir dönüm noktam da alışılmış ki Ponçiğim ile yaşadığım durum. O mevzuyla ilgili hem konuşmak istiyorum, hem istemiyorum. Güç konuşması. Haksız yere eleştirildiğimi düşünüyorum. Ponçiğin durumu her insanın başına gelebilir. Allah hiç kimseye vermesin ancak her anne babanın başına gelebilir. Bu bir dünya, yarın ne olacağımız aşikâr değil. Birinci başta inanmak istemiyorsunuz. Pars’ın hastalığı olduğunda ben çabucak ignore ettim durumu. Olmasını istemedim her anne üzere. Göğüsledim durumu.

İnsanların fazlaca büyük konuştuğunu görüyorum. Çocukları olan beşerler nasıl korkmadan makûs yorum yapıp, makûs cümleler kullanabiliyorsunuz? Benim yaşadığım acıyı nasıl anlayabilirler? Manaya talihi var mı bir insanın? Yaşamadan anlayamaz ki! Empati yapabilir mi, bence yapamaz! Şöyle bir şey bekleniyor, bunu hissediyorum; ‘Ebru Ponçiğini kaybetti, artık o da ölür’. Bunu mu istiyorsunuz? Benim bir tane daha oğlum var, ailem var. Hiç kimse benden ölmemi beklemesin. Ben yaşadığım acıyı kendim biliyorum. Bunun hesabını kimseye vermek zorunda değilim. Bunun hesabını bana kimse de soramaz. Bu benim acım. Ben yaşıyorum, nasıl yaşayacağıma kendim karar veririm.”