Periferal nöropati diyabetin en sık görülen komplikasyonlarından biridir. Diyabetle birlikte yaşama müddeti uzadıkça nöropati gelişme riski artar.
Tip 1 diyabeti olan genç hastalarda diyabetin makus denetimi kararı hastalığın başlangıcından itibaren görülebilmektedir.
Tip 2 diyabeti olan şahıslarda daha sık görülmekte olup, hastalığın başlangıcı nöropatik tutulum ile başlayabilmektedir.
Diyabetik polinöropatide hudut lifi yıkımı ve tamirinde dengesizlik olduğu düşünülmektedir. niçinleri içinde yüksek kan şekeri, oksidatif gerilim, hücre tamir sistemlerindeki aksaklıklar olduğu düşünülmektedir. Ayrıyeten iskemik faktörler ve inflamasyonun da diyabetik nöropati gelişmeninde katkısı bulunmaktadır. Kan şekerinin olağan hudutlarda seyretmesi, diyabetik polinöropati gelişmesine mani olmaktadır.
Diyabetik polinöropati hastadan hastaya farklı tutulumlara sebep olmaktadır. Proksimal ya da distal, akut, subakut yada kronik, simetrik ya da asimetrik, ağrısız ya da ağrılı, duysal ya da motor ya da otonomik tutulum yapabilmektedir.
En sık gelişen başlangıç semptomları uyuşma, ayaklarda yanma, batma ve elektrik çarpmasıdır. Semptomlar geceleri daha besbellidir ve yanma temas ile daha şiddetlenir.
Duysal diyabetik polinöropati kimi vakit büsbütün sessiz olup, ağrısız travma ya da yanıklar, ayakta yaralar üzere belirtiler gösterir. Evvel ayaklardan başlar ve giderek üste yanlışsız ilerler ve çoğunlukla diz düzeyini geçtikten daha sonra kollara yayılmaktadır. Yayılım devam ettikçe gövdede de yakınmalar gözlenir. İlerleme önlenmezse ağrı, ısı üzere neredeyse tüm duysal modalitelerin kaybolduğu gözlenir.
Diyabetik hastalarda görülen öteki bir nöropati ise selektif ince lif nöropatisidir. İnce lif nöropatisi ağrı ve azalmış ısı hissi ile karakterizedir. Ağrı hastalar tarafınca yanma, batma, saplanıcı ya da baskı hissi olarak tanımlanır.
Diyabetik hastalarda saptanan öbür nöropatik tutulum ise otonomik nöropatidir. Otonomik nöropati diyabetik hastalarda hayati risk oluşturabilmektedir. Kalbin etkilenmesi gözlenebilmekte olup, çarpıntıya ve taşikardiye, sesiz kalp krizlerine, kalbin beslenmesinin bozulmasına niye olmaktadır. Bunun haricinde postural hipotansiyon, midede şişkinlik, kusmalar, mide boşalmasının yavaşlaması, diyabetik ishal, idrar ve gaita kaçırma, mesanenin boşalmasının yavaşlaması niçiniyle sık idrar yolu enfeksiyonları, impotans( iktidarsızlık) diyabetik otonomik tutulumda sık gözlenen belirtilerdir. Hastalar tedavisiz kaldığında otonomik tutulum bulguları artmaktadır.
Diyabetik polinöropati tanısı hastanın şikayetleri ve EMG’de saptanan değişiklikler ile konur. çabucak hemen şikayeti olmayan hastalarda bile EMG ile mesaj suratında yavaşlamalar gözlenmektedir.
Erken teşhis diyabetik polinöropatide pek kıymetli olup, ilerlemenin önlenmesi büyük kıymet arz etmektedir.
Diyabetik nöropatinin önlenmesinde kan şekerinin denetim altında tutulması en yeterli stratejidir.
Diyabetik bir hastanın kronik ayak yaraları; birden fazla kere farkedilmeyen ağrısız travmalar, vasküler yetersizlik ve sekonder infeksiyonların kararıdur. Yaraların ilerlemesinin önlenmesinde tertipli ayak bakımı, gelişen yaraları uygun biçimde müdahele edilmesi gerekmektedir.
Diyabetik nöropatinin ağrı, otonom bozukluklar ve duyu kaybı üzere semtomlarına yönelik tedaviler ehemmiyet taşır. Tedavisinde karbamazepin, fenitoin, klonazepam, birtakım antidepresanlar kullanılmaktadır. Alfalipoik asit, gabapentin, pregabalin tedavileri diyabetik polinöropatide tesirli bulunmuştur. Ayrıyeten tedavide fizik tedavi, ozon tedavisi, hudut blokajları, girişimsel ağrı hallerinden faydalanılmaktadır.
Tip 1 diyabeti olan genç hastalarda diyabetin makus denetimi kararı hastalığın başlangıcından itibaren görülebilmektedir.
Tip 2 diyabeti olan şahıslarda daha sık görülmekte olup, hastalığın başlangıcı nöropatik tutulum ile başlayabilmektedir.
Diyabetik polinöropatide hudut lifi yıkımı ve tamirinde dengesizlik olduğu düşünülmektedir. niçinleri içinde yüksek kan şekeri, oksidatif gerilim, hücre tamir sistemlerindeki aksaklıklar olduğu düşünülmektedir. Ayrıyeten iskemik faktörler ve inflamasyonun da diyabetik nöropati gelişmeninde katkısı bulunmaktadır. Kan şekerinin olağan hudutlarda seyretmesi, diyabetik polinöropati gelişmesine mani olmaktadır.
Diyabetik polinöropati hastadan hastaya farklı tutulumlara sebep olmaktadır. Proksimal ya da distal, akut, subakut yada kronik, simetrik ya da asimetrik, ağrısız ya da ağrılı, duysal ya da motor ya da otonomik tutulum yapabilmektedir.
En sık gelişen başlangıç semptomları uyuşma, ayaklarda yanma, batma ve elektrik çarpmasıdır. Semptomlar geceleri daha besbellidir ve yanma temas ile daha şiddetlenir.
Duysal diyabetik polinöropati kimi vakit büsbütün sessiz olup, ağrısız travma ya da yanıklar, ayakta yaralar üzere belirtiler gösterir. Evvel ayaklardan başlar ve giderek üste yanlışsız ilerler ve çoğunlukla diz düzeyini geçtikten daha sonra kollara yayılmaktadır. Yayılım devam ettikçe gövdede de yakınmalar gözlenir. İlerleme önlenmezse ağrı, ısı üzere neredeyse tüm duysal modalitelerin kaybolduğu gözlenir.
Diyabetik hastalarda görülen öteki bir nöropati ise selektif ince lif nöropatisidir. İnce lif nöropatisi ağrı ve azalmış ısı hissi ile karakterizedir. Ağrı hastalar tarafınca yanma, batma, saplanıcı ya da baskı hissi olarak tanımlanır.
Diyabetik hastalarda saptanan öbür nöropatik tutulum ise otonomik nöropatidir. Otonomik nöropati diyabetik hastalarda hayati risk oluşturabilmektedir. Kalbin etkilenmesi gözlenebilmekte olup, çarpıntıya ve taşikardiye, sesiz kalp krizlerine, kalbin beslenmesinin bozulmasına niye olmaktadır. Bunun haricinde postural hipotansiyon, midede şişkinlik, kusmalar, mide boşalmasının yavaşlaması, diyabetik ishal, idrar ve gaita kaçırma, mesanenin boşalmasının yavaşlaması niçiniyle sık idrar yolu enfeksiyonları, impotans( iktidarsızlık) diyabetik otonomik tutulumda sık gözlenen belirtilerdir. Hastalar tedavisiz kaldığında otonomik tutulum bulguları artmaktadır.
Diyabetik polinöropati tanısı hastanın şikayetleri ve EMG’de saptanan değişiklikler ile konur. çabucak hemen şikayeti olmayan hastalarda bile EMG ile mesaj suratında yavaşlamalar gözlenmektedir.
Erken teşhis diyabetik polinöropatide pek kıymetli olup, ilerlemenin önlenmesi büyük kıymet arz etmektedir.
Diyabetik nöropatinin önlenmesinde kan şekerinin denetim altında tutulması en yeterli stratejidir.
Diyabetik bir hastanın kronik ayak yaraları; birden fazla kere farkedilmeyen ağrısız travmalar, vasküler yetersizlik ve sekonder infeksiyonların kararıdur. Yaraların ilerlemesinin önlenmesinde tertipli ayak bakımı, gelişen yaraları uygun biçimde müdahele edilmesi gerekmektedir.
Diyabetik nöropatinin ağrı, otonom bozukluklar ve duyu kaybı üzere semtomlarına yönelik tedaviler ehemmiyet taşır. Tedavisinde karbamazepin, fenitoin, klonazepam, birtakım antidepresanlar kullanılmaktadır. Alfalipoik asit, gabapentin, pregabalin tedavileri diyabetik polinöropatide tesirli bulunmuştur. Ayrıyeten tedavide fizik tedavi, ozon tedavisi, hudut blokajları, girişimsel ağrı hallerinden faydalanılmaktadır.