bencede
New member
Hürriyet müellifi Ömür Kurt çocuklara alınan değerli oyuncaklara ait dikkat çeken bir yazı kaleme aldı.
Yazısında, Psikiyatr Doç. Dr. Vahdet Görmez’in ve Çocuk gelişimi uzmanı Özge Selçuk Bozkurt görüşlerine yer veren Ömür Kurt, “bir fazlaca anne-baba, çocuklara alınan büyük armağanların onları keyifli ettiğini düşünüyor. Lakin uzmanlar, çocukların gelecekte onlara aldığımız oyuncakları değil, ailece geçirilen hoş vakit içinderı hatırlayacağını söylüyor” tabirlerini kullandı.
İki uzman da çocukların kıymetli oyuncaklarla değil aileleriyle vakit geçirmesinin daha kıymetli olduğunun altını çizdi.
Ömür Kurt’un yazısının devamında iki uzmanın görüşlerini şöyleki aktardı:
Çocuklara kıymetli oyuncak almak hakikat mu?
Doç. Dr. Vahdet Görmez (Psikiyatr): ‘Pahalı’ tabiri ailenin maddi şartlarına nazaran değişebilen bir kavram olsa da, ailenin imkânlarını zorlayarak yahut çocuğun akranlarının sahip olamayacağı bir hayli oyuncak almak katiyen yanlış. Oyun çocuklar için bir vakit geçirme aracı değil, kendini keşfedeceği, geliştireceği; dünya ve beşerlerle bağlantılarıyla ilgili hipotezlerini test edecekleri, öğrendiklerini uygulamaya dönüştürecekleri bir çalışma laboratuvarıdır. Bu laboratuvardaki en temel ihtiyaçlarsa oyuncaklar değil, karşılıklı etkileşime girebilecekleri aile bireyleri, akranlarıdır. Hazır oyuncaklar çoğunlukla bu doğal etkileşimin bir aracı değil, engelleyicisi haline gelebiliyor.
Özge Selçuk Bozkurt (Çocuk gelişimi uzmanı): Kıymetli bir oyuncak “Benim çocuğum en uygununa layık” anlayışıyla mı alınıyor yoksa çocuğun onu faydalı bir gaye için kullanacak olmasından dolayı mı alınıyor? Birincisinde bir doyumsuzluğun yetişkinler tarafınca tetiklenmesi varken ikincisinde çocuğun faydalı bir maksada teşviki vardır.
Sizce çocuklarla anı biriktirmek için neler yapmak gerek?
Özge Selçuk Bozkurt: Maddiyata değil de maneviyata yatırım yapmak çocuğumuzla olan bağlantımızı kuvvetlendirir. Örneğin, dede torununun meskenine geliyor, evvel ikram paketini uzatıyor diyelim. Çocuğun algısı “Dedem bana ikram getirdi” biçiminde olur. halbuki “Dedemin getirdiği oyuncakla, bir arada ne hoş oynadık” demesi, çocuğun beynine anı biriktirme olarak kaydediliyor.
Doç. Dr. Vahdet Görmez: Çocuklarla anı biriktirmek için onlara vakit ayırmak lazım. Bunun için de evvel dijital prangalarımızdan kurtulmalı, en azından hafta sonları dijital ekranlar yerine birbirimizin yüzüne bakmalı, ruhlarımıza dokunmaya çalışmalıyız. Kaliteli vakit geçirmek kıymetli ancak bunun için öncelikli olarak kâfi vakit geçirmek gerekiyor.
bir arada neler yapılabilir?
Doç. Dr. Vahdet Görmez: Çocuklarımızla oyunlar oynayalım, oyunlarına ilgi gösterelim ve uygun bir biçimde katılmaya çalışalım. birlikte seyahatler, tabiat yürüyüşleri yapalım. Toprakla temas kuralım, mümkünse bir bahçe ekelim, konutta çiçek yetiştirelim ve çocukları bu tecrübelere katalım. bir arada mutfakta vakit geçirelim, en âlâ kurabiyeyi kim yapacak müsabakası yapalım; un ve hamurla mutfağın altı üstüne gelirse de, o bedeli keyifle ödemeye hazır olalım. Yemeğin ortacısı olduğu anıların şartlanma yoluyla öğrenme tecrübelerini kolaylaştırdığını unutmayalım. Haftada bir sinema akşamı yapalım, ekranı bir arada izleme tecrübesi yaşayalım ve daha sonra sinema üzerine konuşalım. Konutumuzda fotoğraf, müzik vb. sanat aktiviteleri için yer açalım, çocuklarımızı buna teşvik edelim ve tecrübelerinin bir modülü olalım.
Yazısında, Psikiyatr Doç. Dr. Vahdet Görmez’in ve Çocuk gelişimi uzmanı Özge Selçuk Bozkurt görüşlerine yer veren Ömür Kurt, “bir fazlaca anne-baba, çocuklara alınan büyük armağanların onları keyifli ettiğini düşünüyor. Lakin uzmanlar, çocukların gelecekte onlara aldığımız oyuncakları değil, ailece geçirilen hoş vakit içinderı hatırlayacağını söylüyor” tabirlerini kullandı.
İki uzman da çocukların kıymetli oyuncaklarla değil aileleriyle vakit geçirmesinin daha kıymetli olduğunun altını çizdi.
Ömür Kurt’un yazısının devamında iki uzmanın görüşlerini şöyleki aktardı:
Çocuklara kıymetli oyuncak almak hakikat mu?
Doç. Dr. Vahdet Görmez (Psikiyatr): ‘Pahalı’ tabiri ailenin maddi şartlarına nazaran değişebilen bir kavram olsa da, ailenin imkânlarını zorlayarak yahut çocuğun akranlarının sahip olamayacağı bir hayli oyuncak almak katiyen yanlış. Oyun çocuklar için bir vakit geçirme aracı değil, kendini keşfedeceği, geliştireceği; dünya ve beşerlerle bağlantılarıyla ilgili hipotezlerini test edecekleri, öğrendiklerini uygulamaya dönüştürecekleri bir çalışma laboratuvarıdır. Bu laboratuvardaki en temel ihtiyaçlarsa oyuncaklar değil, karşılıklı etkileşime girebilecekleri aile bireyleri, akranlarıdır. Hazır oyuncaklar çoğunlukla bu doğal etkileşimin bir aracı değil, engelleyicisi haline gelebiliyor.
Özge Selçuk Bozkurt (Çocuk gelişimi uzmanı): Kıymetli bir oyuncak “Benim çocuğum en uygununa layık” anlayışıyla mı alınıyor yoksa çocuğun onu faydalı bir gaye için kullanacak olmasından dolayı mı alınıyor? Birincisinde bir doyumsuzluğun yetişkinler tarafınca tetiklenmesi varken ikincisinde çocuğun faydalı bir maksada teşviki vardır.
Sizce çocuklarla anı biriktirmek için neler yapmak gerek?
Özge Selçuk Bozkurt: Maddiyata değil de maneviyata yatırım yapmak çocuğumuzla olan bağlantımızı kuvvetlendirir. Örneğin, dede torununun meskenine geliyor, evvel ikram paketini uzatıyor diyelim. Çocuğun algısı “Dedem bana ikram getirdi” biçiminde olur. halbuki “Dedemin getirdiği oyuncakla, bir arada ne hoş oynadık” demesi, çocuğun beynine anı biriktirme olarak kaydediliyor.
Doç. Dr. Vahdet Görmez: Çocuklarla anı biriktirmek için onlara vakit ayırmak lazım. Bunun için de evvel dijital prangalarımızdan kurtulmalı, en azından hafta sonları dijital ekranlar yerine birbirimizin yüzüne bakmalı, ruhlarımıza dokunmaya çalışmalıyız. Kaliteli vakit geçirmek kıymetli ancak bunun için öncelikli olarak kâfi vakit geçirmek gerekiyor.
bir arada neler yapılabilir?
Doç. Dr. Vahdet Görmez: Çocuklarımızla oyunlar oynayalım, oyunlarına ilgi gösterelim ve uygun bir biçimde katılmaya çalışalım. birlikte seyahatler, tabiat yürüyüşleri yapalım. Toprakla temas kuralım, mümkünse bir bahçe ekelim, konutta çiçek yetiştirelim ve çocukları bu tecrübelere katalım. bir arada mutfakta vakit geçirelim, en âlâ kurabiyeyi kim yapacak müsabakası yapalım; un ve hamurla mutfağın altı üstüne gelirse de, o bedeli keyifle ödemeye hazır olalım. Yemeğin ortacısı olduğu anıların şartlanma yoluyla öğrenme tecrübelerini kolaylaştırdığını unutmayalım. Haftada bir sinema akşamı yapalım, ekranı bir arada izleme tecrübesi yaşayalım ve daha sonra sinema üzerine konuşalım. Konutumuzda fotoğraf, müzik vb. sanat aktiviteleri için yer açalım, çocuklarımızı buna teşvik edelim ve tecrübelerinin bir modülü olalım.