bencede
New member
Kaan Arslanoğlu
Batı lisanlarında Türkçe kökler sözlüğü…
Sözlüğün bu son değişkesi 2275 unsurda 7 bin kadar Batı lisanları sözcüğü içeriyor. Academia isimli sitede yayımladım. PDF evrakı oradan ve diğer yollardan fiyatsız olarak okurlara açıktır.
İçinde en epeyce İngilizce ve Latince sözcükler var.
Bunları Almanca ve Fransızca sözcükler izliyor.
ondan sonrasında Keltçe, İtalyanca, İspanyolca…
Hala bitmemiş bir çalışmadır. Mevzunun temelini kuvvetli bir halde anlatıyor ve ayrıntılıyor. Fakat bir daha de kuşkusuz biroldukça eksiği var. Tüm lisanlara kapsamlı girmedim. İngilizce, Latince ve Keltçe haricindeki lisanlar için özel bir çalışma yapmadım. (Sanskritçe için özel çalıştım, lakin o Batı lisanı değil.) Bu üç lisandaki bildiğim her örneği de burada vermedim, veremedim. çabucak hemen bulamadıklarım da vardır. Kelamlık her vakit olduğu üzere katkılara ve tenkitlere açıktır. Fakat kelamlık birinci 20 sayfada ikna olmayan okurlara karşı kendini kilitleyecek!
Sözcüklerin büyük çoğunluğu Türkçe köklerin Batı lisanlarındaki filizlenişini kesin olarak ortaya koyuyor. Geri kalanın bir kısmı tartışmaya açık unsurlardır, kimileri daha fazla geliştirilmeye ihtiyaç duymaktadır. Ancak bırakınız 7 bin sözcüğü, 700 sözcükte bağ var ise, bu, dilbilimin sil baştan gözden geçirilmesini mecburî kılar. Bu kelamlık en başta Hint-Avrupa bilim dışı kolonyalist kuramının kesin bir çürütülüşüdür. Bu kadar epeyce taraflı, kesin ve epey sayıda ispat karşısında hala kimileri “rastlantısal benzerlik” klişesini yenidenlayıp duruyor. yinelamaya da devam edecekler. Zira bilimsel tartışma yerinde bundan diğer bir bahtları yok. Ne var ki bu karşı savunma önemli seviyede bir zeka geriliğinin kararı değilse, ideolojik bağnazlıktan kaynaklanmaktadır. Irkçılık mı, aptallık mı? Bunlar ikizdir ve ikisi de birbirinden berbattır. Öteki bir sorun de Türk akademisyenlerin çoğunluğunun Türklüğe karşı ırkçı önyargılarıdır. Her alandaki akıl yetersizliği ve kuvvetliye hayranlık bir bütünün kesimi ve değişik alanlardaki birbirini besliyor. İnsanlığın başına büyük derler açıyor. Bağnazlığa karşı çaba de bizim gibilerin nazaranvi.
Dilbilimden hiç anlamayan güzel bir matematikçiye yahut istatistikçiye sorun: İki lisan içinde kaç sözcük mana ve ses bakımından aynıysa bu bir tesadüf olmaktan çıkar? Dilbilimin klâsik klişeleriyle zehirlenmemiş her matematikçi aşağı üst birebir karşılığı verecektir. Spekülayon yapmayalım, Amerika’yı bir daha keşfetmeyelim. Bunlar dilbilim alanında esasen yarım asır evvel hesaplandı, tartışıldı. Kimilerine göre 100 emsal sözcük paydaşlığın kesin ispatıdır. Harfi harfine tam kök paydaşlığı (kelime çiftleri) için kimi muharrirler 7 sayısı kâfi demiş. Kimileri 3 ile 7 ortası sayılar vermiş. (Swadesh, Greenberg, Bender, Cowan). Bu sözlükte yüzlerce söz çiftinden, binlerce örtüşmeden kelam ediyoruz.
Türkçenin ya da diğer bir lisanın, Arapçanın yahut İbranicenin Avrupa lisanlarına kuvvetli halde girdiğini göstermek (bu kelamlık bir kere daha bunu yapıyor) Batı dilbiliminin hakim anlayışını temelden geçersiz kılar. Farz edelim ki bu ortak sözcükleri Türkçe öteki lisanlardan aldı. 1500-2000 yıl evvel aldı. Demek ki Türkçe de tıpkı lisan ailesinden. Demek ki Batı dilbilim paradigması, lisan aileleri masalı çökmüş demektir. Kaygının ecele yararı yok. Son geldi. Ancak bu bahsin birinci cephesidir.
Konunun ikinci cephesi Türkçenin Batı lisanları için kurucu bir lisan olarak tescillenmesi gerektiğidir. Bunu epey istikametli bütün ispatlar bunu gösterdiği için savunuyorum. bu biçimde savları keşke milliyetçi saiklerle öne sürmüş olsaydım. Fanatikliğe varmadıkça milliyetçilik ayıp değil, ancak bendeki asıl motivasyon her vakit gerçek arayışı oldu. Asıl çok milliyetçiler liberal ve demokrat maskeler takmış kolonyalistlerdir. Zayıf düşmüş halklarla ilgili gerçekleri hudut tanımadan çarpıtıyorlar. Objektif ayrıntıları paylaşmanın “milliyetçilikle suçlama” yoluyla etkisizleştirilmesine müsaade veremeyiz.
Türkçe niye köktür? Bu sözlükte Batılı sözcükler için Batılı etimologların açıklamalarını geniş olarak ele alıyoruz. Çaresizlikten uydurukçukluğa batmışlar. Türkçeyi kasıtlı olarak görmeden dünya lisanlarını çözümlemeye kalkıyorlar.
bir hayli yanlış sonuca varıyorlar.
Batı lisanlarında Türkçe kökler sözlüğü…
Sözlüğün bu son değişkesi 2275 unsurda 7 bin kadar Batı lisanları sözcüğü içeriyor. Academia isimli sitede yayımladım. PDF evrakı oradan ve diğer yollardan fiyatsız olarak okurlara açıktır.
İçinde en epeyce İngilizce ve Latince sözcükler var.
Bunları Almanca ve Fransızca sözcükler izliyor.
ondan sonrasında Keltçe, İtalyanca, İspanyolca…
Hala bitmemiş bir çalışmadır. Mevzunun temelini kuvvetli bir halde anlatıyor ve ayrıntılıyor. Fakat bir daha de kuşkusuz biroldukça eksiği var. Tüm lisanlara kapsamlı girmedim. İngilizce, Latince ve Keltçe haricindeki lisanlar için özel bir çalışma yapmadım. (Sanskritçe için özel çalıştım, lakin o Batı lisanı değil.) Bu üç lisandaki bildiğim her örneği de burada vermedim, veremedim. çabucak hemen bulamadıklarım da vardır. Kelamlık her vakit olduğu üzere katkılara ve tenkitlere açıktır. Fakat kelamlık birinci 20 sayfada ikna olmayan okurlara karşı kendini kilitleyecek!
Sözcüklerin büyük çoğunluğu Türkçe köklerin Batı lisanlarındaki filizlenişini kesin olarak ortaya koyuyor. Geri kalanın bir kısmı tartışmaya açık unsurlardır, kimileri daha fazla geliştirilmeye ihtiyaç duymaktadır. Ancak bırakınız 7 bin sözcüğü, 700 sözcükte bağ var ise, bu, dilbilimin sil baştan gözden geçirilmesini mecburî kılar. Bu kelamlık en başta Hint-Avrupa bilim dışı kolonyalist kuramının kesin bir çürütülüşüdür. Bu kadar epeyce taraflı, kesin ve epey sayıda ispat karşısında hala kimileri “rastlantısal benzerlik” klişesini yenidenlayıp duruyor. yinelamaya da devam edecekler. Zira bilimsel tartışma yerinde bundan diğer bir bahtları yok. Ne var ki bu karşı savunma önemli seviyede bir zeka geriliğinin kararı değilse, ideolojik bağnazlıktan kaynaklanmaktadır. Irkçılık mı, aptallık mı? Bunlar ikizdir ve ikisi de birbirinden berbattır. Öteki bir sorun de Türk akademisyenlerin çoğunluğunun Türklüğe karşı ırkçı önyargılarıdır. Her alandaki akıl yetersizliği ve kuvvetliye hayranlık bir bütünün kesimi ve değişik alanlardaki birbirini besliyor. İnsanlığın başına büyük derler açıyor. Bağnazlığa karşı çaba de bizim gibilerin nazaranvi.
Dilbilimden hiç anlamayan güzel bir matematikçiye yahut istatistikçiye sorun: İki lisan içinde kaç sözcük mana ve ses bakımından aynıysa bu bir tesadüf olmaktan çıkar? Dilbilimin klâsik klişeleriyle zehirlenmemiş her matematikçi aşağı üst birebir karşılığı verecektir. Spekülayon yapmayalım, Amerika’yı bir daha keşfetmeyelim. Bunlar dilbilim alanında esasen yarım asır evvel hesaplandı, tartışıldı. Kimilerine göre 100 emsal sözcük paydaşlığın kesin ispatıdır. Harfi harfine tam kök paydaşlığı (kelime çiftleri) için kimi muharrirler 7 sayısı kâfi demiş. Kimileri 3 ile 7 ortası sayılar vermiş. (Swadesh, Greenberg, Bender, Cowan). Bu sözlükte yüzlerce söz çiftinden, binlerce örtüşmeden kelam ediyoruz.
Türkçenin ya da diğer bir lisanın, Arapçanın yahut İbranicenin Avrupa lisanlarına kuvvetli halde girdiğini göstermek (bu kelamlık bir kere daha bunu yapıyor) Batı dilbiliminin hakim anlayışını temelden geçersiz kılar. Farz edelim ki bu ortak sözcükleri Türkçe öteki lisanlardan aldı. 1500-2000 yıl evvel aldı. Demek ki Türkçe de tıpkı lisan ailesinden. Demek ki Batı dilbilim paradigması, lisan aileleri masalı çökmüş demektir. Kaygının ecele yararı yok. Son geldi. Ancak bu bahsin birinci cephesidir.
Konunun ikinci cephesi Türkçenin Batı lisanları için kurucu bir lisan olarak tescillenmesi gerektiğidir. Bunu epey istikametli bütün ispatlar bunu gösterdiği için savunuyorum. bu biçimde savları keşke milliyetçi saiklerle öne sürmüş olsaydım. Fanatikliğe varmadıkça milliyetçilik ayıp değil, ancak bendeki asıl motivasyon her vakit gerçek arayışı oldu. Asıl çok milliyetçiler liberal ve demokrat maskeler takmış kolonyalistlerdir. Zayıf düşmüş halklarla ilgili gerçekleri hudut tanımadan çarpıtıyorlar. Objektif ayrıntıları paylaşmanın “milliyetçilikle suçlama” yoluyla etkisizleştirilmesine müsaade veremeyiz.
Türkçe niye köktür? Bu sözlükte Batılı sözcükler için Batılı etimologların açıklamalarını geniş olarak ele alıyoruz. Çaresizlikten uydurukçukluğa batmışlar. Türkçeyi kasıtlı olarak görmeden dünya lisanlarını çözümlemeye kalkıyorlar.
bir hayli yanlış sonuca varıyorlar.
- Sümerden, Hititten, Akkad ve Etrüsk’ten karşılıklarını koyduğumuz vakit tüm bu tezleri boşa çıkıyor. Bu kadim lisanlarla en yakın paydaşlık Türkçededir;
- Bir de kıtadan 20 bin yıl evvel ayrılmış Amerikan Yerli lisanlarında birebir iştiraki koyduğumuzda hangi lisan önceldi sorusu kesin karşılığını buluyor. Bu sözlükte hepsi var, Sanskritçeden de yüzlerce örnek var ;
- Bunun üstüne bir de Türkçe köklerin öbür lisanlara geçişlerindeki ses değişim maddelerini bulup gösterdiğinizde delil seviyesi düzgünce yükseliyor. Birebir değişim kanunlarıyla geçişen yedi sekiz örnek gösterdiğinizde “rastlantıdır” savunması gülünçleşiyor. Ki biz bu maddelerin her biri için 15-20-40-100 örnek gösteriyoruz. Ses maddelerini keşfetmede en düzgünü Adnan Atabek. Ben de onunkilere kimi yasalar ekledim. olağan olarak hepsi bilimsel tartışmaya açıktır. Kâfi ki açık ispatları taammüden görmeme, duymama, konuşmama halini ayıplayalım;
- esasen son 30-20 yılda yayınlanan genetik çalışmalara dayalı insanlığın kadim göç yolları haritaları, tarihlemeleri de tıpkı gerçeği gösteriyor. Bunlardan en gelişmiş ve bütünlüklü olanı Anatole Klyosov’un yayınlarıdır. Bu istikamette makale ve kitaplar bizim lisan alanında ortaya koyduğumuz iştirak kodlarını kromozomlar ve DNA üzerinden doğruluyor, bizim delillerimiz da onlarınkini teyit ediyor;
- Aynı paydaşlık esasen kültürel kodlarda, efsanelerde, dinlerde, anıtlarda, kilimlerde, giysilerde, müzikte, sembollerde vb. farklı başka yaşıyor ve kendini gösteriyor;
- Batı lisanlarıyla ortak sözcüklerin değerli bir kısmı birbirinden binlerce kilometre uzakta ve farklı devletlerde yaşayan Türkçe lehçeleri ortasında de ortaktır. Lehçeler içinde ve hatta birebir lehçe ortasında kavramsal bir bütünlük ortasında gelişmişler. Dallanıp budaklanıp kümeler oluşturmuşlar. Bu çeşitlilik birfazlaca sözcük için öbür lisanlarda yok. Bu da o sözcükler için Türkçenin kök olduğunu delilidir;
- Türkçe öteki kadim lisanlar Sümerce, Hititçe üzere eklemeli bir lisandır. Eklemeli lisanlar ötekilerin atasıdır. Türkçe gramerin biroldukca özelliğinin “Hint-Avrupa” denilen lisanlarda yaşadığını diğer bir çalışmamda gösterdim.
Bu kelamlık aslında husus üstünde büyük emek veren 100’den çok muharririn yapıtı. Alıntı yaptığım her birinin ismini burada sayamayacağım, ama kimilerini sıralayayım. Yerli müellifler, başta Adnan Atabek olmak üzere Konstanty Borzecki (Mustafa Celalettin Paşa), Bedros Efendi Keresteciyan, İsmail Hami Danişmend, Osman Nedim Tuna, Vecihe Hatiboğlu, Adile Ayda, Kazım Mirşan, Ünal Keyifli, Haluk Tarcan, Polat Kaya, Osman Karatay, Yusuf Has Hacip, Kaşgarlı Mahmut ve natürel M. K. Atatürk. Dışardan müellifler, başta Norm Kisamov olmak üzere Illich Svitych, Sergei Starostin, Wilhelm Radloff, Allan Bomhard, Mel Copeland, Georgeos Diaz-Montexano, Anatole Klyosov, Mario Alinei, Olcas Süleymanov, Irek Bikkinin, Strahlenberg, Vilhelm Thomsen…
Sözlüğün bu değişkesi temel olarak Türkçe. İçinde birfazlaca kısımda İngilizce açıklamalar da var. Öteki bir çalışmayla tümden İngilizceye de çevirebilirim. Lakin sanmıyorum ki Türkçe bilmeyen okurlar anlamakta zorlansın.
SÖZLÜĞÜ OKUMAK ve İNDİRMEK İÇİN TIKLAYABİLİRSİNİZ
Kaan Arslanoğlu